Morze Diamentów

Nivra

Zaczęła się głośno śmiać-Dziękuje że mi doradziłaś-Śmiała się dalej.Teraz przyszło jej na myśl że mogłyby być przyjaciółkami

Blathin

Też zaczęła się śmiać. Bardzo sympatyczną wilczycą była Nivra. Dobry początek znajomości.- Cieszę się, że udało mi się Ciebie tak rozbawić.- zawołała. Położyła łeb na łapach i uszy skierowała do przodu.- A Ty masz, lub kiedyś miałaś partnera?- spytała, gdy się trochę uspokoiła.

Nivra

-Kiedyś..-Powiedziała i uśmiechnęła się do niej.-Ale teraz próbuje znaleźć....-Oznajmiła i popatrzyła się na nią.Zaczęła machać znowu ogonami.

Blathin

Pokręciła łbem.- Ale oni są jak dzieci!- zawołała.- No pewnie nie wszyscy, ale większość się tak zachowuje.- zaśmiała się.- Choć przyznam, że gdzieś tam... w głębi duszy... fajnie byłoby mieć kogoś przy sobie.- westchnęła.

Nivra

-Wiadomo-powiedziała-Kogoś kto by cie kochał i nie zostawiał ani na moment-Uśmiechnęła się do niej.Rzeczywiście mieć kogoś przy sobie to szczęście..

Blathin

Westchnęła głośno. Spojrzała na mieniące się wody morza.- Kiedyś nadejdzie i na to czas.- powiedziała, bardziej tłumacząc to samej sobie. Znów przeniosła wzrok na waderę i jej merdające ogony. Nie mogła się powstrzymać przed uśmiechem.

Nivra

-Śmiej się śmiej-powiedział i sama zaczęła się śmiać.Oglądała wszystko dookoła i myślała jakby tu znaleźć jakiegoś wilka

Blathin

- Co? Teraz pewnie planujesz podboje?- spytała zadziornie.- Swoją drogą, jak się to robi?- zrobiła duże oczy, bo była całkowicie zielona w tych sprawach.

Nivra

-Mam ci opowiedzieć ja podrywać wilki?-Zapytała i spojrzała na nią z uśmiechem.Oczywiście mogła jej powiedzieć jeśli tylko wadera zechce..

Blathin

Spojrzała na swoje łapy, posturę, grzywkę... i się załamała. Opuściła uszy i spojrzała na Nivrę.- A da się coś jeszcze ze mną zrobić?- spytała.- Nie mam pojęcia o podrywaniu! Bladego pojęcia... Jeśli byś mogła mi coś poradzić...

Nivra

-Oczywiście że da-powiedziała i podeszła do niej.Po czym odgarnęła jej grzywkę z jednego oka zapinając spinką.A na drugim oku zostawiła grzywkę-I już wyglądasz o wiele lepiej-Uśmiechneła się do niej-I pamiętaj jak będziesz gadała z jakimś wilkiem który ci się spodoba,cały czas patrz na niego i zadawaj pytania a jak ci się skończą powiedz że teraz jego kolej-Odpowiedziała

Blathin

- Mam go słuchać, a nie sama gadać?- spytała, dmuchając na grzywkę. Ciężko było jej się przyzwyczaić do nowego uczesania.- Ale co ja na to poradzę, że potrafię się o każdy kamień potknąć...- jęknęła, rezygnując z walki z włosami.

Nivra

-Sama gadać na początku.I nie rezygnuj od razu z walki.Nie możliwe żebyś potknęła się o każdy kamień-Zaczęła chichotać.Po prostu Blathin za szybko sie poddawała i nie wierzyła w siebie.

Blathin

- No to spójrz!- zawołała i podniosła się. Przeszła parę kroków, machając zadem i wywijając przy tym zalotnie ogonem. Odwróciła się do wadery, by pokazać delikatny uśmiech i puścić oko. Wszystko było by pięknie, gdyby nie to, że zaraz Blathin leżała z nosem w piasku i łapami zaplątanymi w wyrzuconych przez fale wodorostach. Wilczyca zdmuchnęła grzywkę, która zasłoniła jej pysk.- Widzisz?- jęknęła.- Jestem gorsza niż stetryczała wilczyca z reumatyzmem, podrywająca młodego wilka!- zawołała i wytrzepała zza ucha małego kraba.- Bleeh!!!- odsunęła się od niego jak najdalej.

Renn

- O nic się nie martw, potrzebujesz wiary w siebie - powiedziała Renn, która dopiero teraz się ocknęła - musisz uwierzyć w siebie - łatwo jej było mówić, sama zawsze miała problemy.

Nivra

Zachichotała-Muszę cię nauczyć chodzenia przy okazji-Powiedziała i wyszczerzyła się do niej.Zażartowała sobie z niej,ale jej pomoże.

Blathin

- Przydało by się chyba...- wypluła resztki piachu i też się uśmiechnęła. Nie miała tego waderze za złe, wręcz przeciwnie. Spojrzała przy okazji w stronę wilczycy, której kompletnie nie zauważyła.- Wiara w siebie, to jedno. Łapy, które są niezdarne, jak u szczeniaka, to drugie.- zawołała ze śmiechem.- Tak przy okazji, jestem Blathin, a Ty?

Kihe

Cały czas słuchał o czym rozmawiają wilczyce. Odszedł kawałek dalej i zaczął o czymś rozmyślać.

Dream

Wilczyca o smukłej sylwetce szła po wąskiej ścieżce prowadzącej do morza. Po chwili biała wilczyca wyszła z lasu, a jej białe łapy zanużyły się w ciepłym piasku. Dream zatrzymała się na chwilkę, posłuchała morza i poczuła lekki morski wiaterek który zabrał ze sobą zapach morza. Wilczyca rozejrzała się trochę i zauważyła szarego wilka, wyglądał na samotnego. Dream ruszyła wolnym krokiem, lecz jak zawsze z kocią gracją w stronę wilka. Kiedy stała oddalona od niego o dwa metry, pacnęła go lekko pazurkiem w plecy, poczym skoczyła i wylądowała na nim, lecz jej lekka waga nie powinna zrobić żadnych szkód.

Kihe

Kihe rozpłynął się, i zapchnął wilczycę. Był niewidzialny, wystawił pazury i lekko dotknoł wilczycę w plecy, a potem odsunął się od niej i czekał na jej ruch.