Ciernisty las

Omega

W tym lesie jest mnóstwo drzew, które są pokryte ciernią. Krzaki są cierniste i na rządnym nie ma ani jednego owocu. Ciągle tutaj jest noc.

Omega przyleciała tutaj i oparła się o drzewo. Zamknęła oczy i rozmyślała o tym co by jej rodzice teraz pomyśleli o jej klątwie. Nagle znienawidziła Viperę. Pragnęła ją zabić. To przecież przez nią nie ma już rodziny. Otwarła oczy i spojrzała w górę. Tak bardzo pragnęła śmierci siostry, że ledwo co się powstrzymywała, żeby do niej polecić i ją zagryźć. Machnęła ogonem i nagle wokół niej pojawił się ognisty krąg.

Kihe

Kihe przybiegł tu. Biegł zamyślony,nie patrzył przed siebie, gdy się obrócił zobaczył przed sobą ogień. Zaczęło się robić gorąco wieć wilk cofnął się odrobinę. CZekał, aż ogień ustanie.

Nivra

Przyszła wolnym i opanowanym krokiem.Po czym rozejrzała się dookoła i oparła o drzewo.Czuła że kogoś tu spotka.

Renn

Renn powoli wyłoniła się zza krzaków. Zobaczyła wilki, których nie znała.
- Witajcie - powiedziała i usiadła na ziemi. Zaczęła się uważnie przyglądać otoczeniu.

Nivra

-Witam jestem Nivra a ty?-Zapytała i spojrzała na waderę.Zaczęła machać swoimi trzema ogonami.

Renn

- Jestem Renn - powiedziała wilczyca - miło mi cię poznać - powiedziała po chwili - sądzę, że zostaniemy przyjaciółkami - powiedziała i zaczęła machać ogonem.

Nivra

-Hm ja też tak sądzę-powiedziała z usmiechem.Chciała mieć dużo przyjaciół więc wszystko w porządku.

Kihe

Wilk spojrzał na dwie wilczyce. Wilk rozłożył skrzydła i podleciał bliżej wilczyc. Teraz stał jakieś 8 m. od nich. Po chwili znikł, a przez ten czas zbliżył się do wilczyc i słuchał o czym gadają.

Renn

- O czym porozmawiamy? - Spytała się Nivry. Chciała pogadać, ale nie wiedziała o czym. Położyła się i zaczęła się rozglądać. Podobało jej się tu. Mogła tak leżeć i nic nie robić, ale miała potrzebę, żeby z kimś porozmawiać.

Kihe

" No dalej porozmaiwjcie o czymś ciekawym" Pomyślał i Spojrzał na wilczyce. Był nie widzialny, a przez to wilczyce go nie widziały.

Nivra

-Hmm do jakiej watahy należysz?-zapytała na początek rozmowy.Machała swoimi trzema ogonami w prawo i w lewo

Kihe

" Tak zaczynajcie rozmowę." pomyślał Kihe. One nawet nie wiedziały, że on jest obok nich i podsłuchuję rozmowę.

Renn

- Należę do watahy wiatru, a ty chyba do wody, zgadłam? - powiedziała dokładnie przyglądając się wilczycy, była pewna, że zgadła, ale wolała się upewnić.

Nivra

-Brawo strzał w dziesiątkę-odpowiedziała z uśmiechem-Chyba nie trudno się domyślić prawda?-Spytała i spojrzała na waderę

Renn

- Rzeczywiście, było łatwo - powiedziała z uśmiechem - to było pierwsze, co mi przyszło na myśl "Ona na pewno jest z watahy wody, do żadnej innej nie pasuje" - Uśmiechnęła się jeszcze szerzej

Kihe

" Dobra nie mają ciekawych rozmów." Pomyślał i pojawił się. Spojrzał na obie wilczyce. Pewnie się nie zdziwią jak zauważą mnie.

Renn

- Witaj Kihe, nie zauważyłam cię - powiedziała ze zdziwieniem - a co u ciebie? - Spytała się jak przystało na wychowaną waderę.

Kihe

- Witam. U mnie dobrze.
Powiedział z nutą basu. Spojrzał na Renn, a potem na Nivre. Uśmiechnął się,

Evena

Przybiegła. Gdy już dobiegła na miejsce rozejrzała się. Zauważyła kilka wilków. "Więc tam sobie pobiegnę" pomyślała. I pobiegła. Gdy była już blisko nich, nie zatrzymała się jak przystało na wychowaną wilczycę, tylko skoczyła i wpadła w poślizg. Z ogonem uniesionym do góry zatrzymała się przed zgromadzonymi wilkami.
- Witam! - Zawołała do niech. Uśmiechnęła się i szybko wyprostowała. Usiadła i zaczęła zamiatać ziemię swoim ogonem.

Renn

- Witam, ale my się chyba jeszcze nie znamy. Jestem Renn. A ty? - Powiedziała i zaczęła się przyglądać nowo przybyłej. Nie była jeszcze dorosła.