Krwawa łąka

Vipera

Na tej łące jest mnóstwa kwi w prawdzie na każdym płatku. To miejsce jest dla tych co lubią walki i śmierć. Demony czują się tutaj wspaniale. Wilki, które są szczęśliwe nie mogą tutaj wchodzić, bo inaczej będą słychać krzyki i płacze, przez tę hałasy zginą.

Vipera przyszła z złą miną jak zwykle. Położyła się tam gdzie jest najwięcej krwi. Wilczyca rzadko się uśmiechała, prawie nigdy. Leżała i rozmyślała nad wieloma rzeczami. Chciała poznać samca, który miałby podobny charakter do niej. To była jej największa tajemnica.

Omega

Omega przyszła. Rozejrzała się i zobaczyła wilczycę. Zaczęła się skradać za jej placami. Podeszła do niej po cichu.
- Cześć. - powiedziała nie uśmiechając się. Obeszła siostrę do o koła. Po chwili usiadła koło niej.

Vipera

Wilczyca spojrzała na siostrę i powiedziała zimnym tonem: - Cześć. - Potem wpatrywała sie w niebo. - Czego chcesz - rzekła. Chłodny wiaterek delikatnie rozwiewał jej futerko. Wilczyca rozłożyła skrzydła, a potem złożyła. Nawet nie spojrzała na swoją siostrę. Nie znosiła jej koloru. Był jak dla Wadery za jasny.

Omega

Omega jeszcze raz spojrzała na siostrę.
- Chciałam się tylko tak przywitać, w kończu dawno się nie widziałyśmy. - odpowiedziła. Zauwarzyła, że Vipera jej nie lubi przez jej kolor.
- To nie moja wina, że jestem inna niż wszystkie demony. - powiedziła rozkładając skrzydła. Nagle zerwała się w powietrze. Zaczęła latać tam i spowrotem. Po paru minutach zlądowała koło swojej siostry. Złożyła skrzydła i spojrzała sucho na Viperę.

Vipera

- Khe - powiedziała gwałtownie odwracając głowę. Wadera lubił zapach krwi, dla tego często tu przebywała. Vipera spojrzała w niebo i pk chwili wzbiła się w powietrze. Potem wyleciała z tej krainy.

Omega

Omedze było smutno.Spojrzała na niebo.
- Dlaczego wszyscy mnie nie lubią bo jestem inna? - pomyślała. Teraz była samotna, ale miała nadzieję, że ktoś przybędzie do tej krainy. Po chwili odleciała.