Test Renn na Alfę.

Kihe

Gdy się tu wejdzie jest takie uczucie jak byście byli w chmurach. Słychać ptaki, a one nie raz przelatują ci przez drogę i słychać wiejący wiatr. Skrzydlaty wilk przyleciał tu. Jedno kółko, dwa kółka nad ziemią, aż w końcu wylądował na jednej z "chmur". Rozejrzał się wkoło. Nic tylko on, a czekał na pewną wilczycę, którą miał egzaminować.

Renn

- Witaj - powiedziała Renn, która właśnie co tu przyszła, wiedziała, że ma przed sobą egzaminatora, więc ukłoniła się delikatnie. - Od czego zacznę egzamin? - Spytała się po chwili. Patrzała teraz na wszystko, co ją otaczało. Chciała być ze wszystkim zapoznana.

Kihe

- Od tego, że jestem Kihe.
Powiedział. Spojrzał na wilczycę.
- I również ja Ty sie zwiesz?
Zapytał. Ciekawe czy wilczyca zda test.

Renn

- Jestem Renn - powiedziała bez zastanowienia, była przygotowana na takie pytania, nie chciała pokazać swego zdenerwowania. - My się chyba już gdzieś widzieliśmy - powiedziała po chwili wahania.

Kihe

- Tak, znamy się, ale tylko z widzenia.
Powiedział niskim tonem.
-Zaczynamy?
Zapytał i spojrzał na Renn.

Renn

- Zaczynamy - powiedziała po chwili. Bała się, że jej się nie uda. "Musisz być pewna siebie" powiedziała sobie w myślach i to pomogło. Musiało jej się udać.

Kihe

- Dobrze więc dlaczego ta ranga i wataha?
Zapytał. Spojrzał na wilczyce i czekał na jej odpowiedź.

Renn

- Ranga dlatego, że chcę, by w watasze był porządek, a wataha dlatego, że kocham wiatr, powietrze i wszystko, co jest z nią związane - powiedziała wymawiając wszystko bardzo dokładnie, by była dobrze zrozumiana.

Kihe

- Ale jak na razie w watasze są dwa wilki i porzadek jest.
Powiedział i obejrzał się za siebie.

Renn

- Może dołączą inne, a kto chciałby dojść do tej, gdzie nikt nie ustala zasad? Zaczęłoby panować bezprawie - powiedziała z uśmiechem - i zrobiłoby się bagno.

Kihe

- Dorze myślisz A więc jak umiesz walczyć?
Zapytał się i ustawił się w pozycji bojowej. Spojrzał na Renn.

Renn

- Prawdę mówiąc nie przepadam za walką, ale coś umiem - powiedziała z uśmiechem i zgięła lekko łapy, w tej pozycji najwygodniej jej było zadawać różne ciosy i skakać.

Kihe

- Ty zacznij
Powiedział i rozluźnił mięśnie. Lubił walczyć, ale tylko na śmierć i życie, a to tylko jakaś szarpanina.

Renn

- Dobrze, spróbuję, choć osobiście wolę obronę - powiedziała i skoczyła mu na kark. Nie chciała robić krzywdy, tylko pokazać swoje sposoby.

Kihe

Wilk przewrócił się na lewą stronę, a wilczyca spadła z niego. Kihe spojrzał na Renn. Czekał, aż się podniesie.

Renn

Renn wiedziała, że będąc na wilku, ma się przewagę, niż gdyby się było pod nim. Stała więc w miejscu nieruchomo, pilnując, by nie zostać zepchnięta.

Kihe

Wilk nie dął się tak traktować. Przewrócił się do tyłu, a przy tym przygniótł Renn swoją masą ciała.
- I co teraz zrobisz?
Zapytał.

Renn

Renn próbowała chwycić zębami jego przednią łapę, byłoby mu trudniej ją przytrzymywać. Przewróciła się na bok, żeby nie dać dostępu do swojego gardła.

Kihe

Wilk puścił Renn i czekał na ruch z jej strony. Był ciekawy co teraz zrobił. Nudziła mu się już ta walka.

Renn

Renn szybko skoczyła mu do gardła, nie po to, żeby zabić, ale powstrzymać jego dalsze ciosy i unieruchomić go.